Meira af bílamálum
Aðeins minntist ég á hann Gorba minn í færslu gærdagsins ..
Ég gleymdi auðvitað aðal kagga Húnavatnssýslna!!! Já Kolla og mamma þykjast muna aðeins eftir því :)
LADAN HANS AFA Á KRINGLU!!
Efnilegur bíll!!!
Þessu forláta farartæki kynntist ég strax þegar ég var 17.ára í sauðburðinum!! Ég og Ardís vorum sendar í bæjarferð að sækja áburð og eitthvað í soðið. Ekkert smá flottar á þjóðvegi nr.1 þótt ferðin hafi sóst seint. Þegar við komum fyrir utan pakkhúsið og komnar með áburðinn í skottið vandaðist málið!! Að setja Lödu í bakkgír hafði afi gleymt að fræða okkur um. Okkur þótti vænlegra að ýta Lödunni í stað þess að biðja einhvern um að hjálpa okkur með gírana. Að maður sé að segja frá þessu!! SEMSAGT!! Fyrir utan Kaupfélagið, Pakkhúsið og á fleiru fjölförnum stöðum fór önnur okkar út og ýtti Lödunni samviskusamlega meðan hin sá um aðgerðir á stýrinu.
Leiðir okkar Lödunnar lágu aftur saman síðar. Þá var ég að vinna í Sparisjóðnum á Hvammstanga og keyrði all reglulega á milli á morgnana og kvöldin. Mér og Lödunni samdi ekkert sérstaklega vel. Það voru ófá símtölin sem Kolla Stella fékk á morgnana um að hirða mig upp einhvers staðar útá vegi .. LADAN Í VERKFALLI .. og svo fékk Skúli Húnn annað símtal um að heilsa uppá gæðinginn. Hún var meira svona ALLTAF að bila greyið. Ég er nánast viss um að í Sparisjóðnum hafi verið veðjað hvað ég kæmist marga kílómetra hvern dag ....
Annars samdi okkur Kormáki vel í gær. Hann er reyndar með sjálfstæðan vilja, kveikir bara á stefnuljósinu þegar honum hentar og hann er ekkert að spá í hvort hann gefi merki um að ætla að beygja til hægri, vinstri eða jafnvel í báðar áttir. Svo slekkur hann líka á útvarpinu þegar honum hentar, held hann fýli bara ekki sum lögin .. Já, svona fer fyrir manni þegar maður er farinn að sakna Toyotunnar sinnar of mikið!!
Ég gleymdi auðvitað aðal kagga Húnavatnssýslna!!! Já Kolla og mamma þykjast muna aðeins eftir því :)
LADAN HANS AFA Á KRINGLU!!
Efnilegur bíll!!!
Þessu forláta farartæki kynntist ég strax þegar ég var 17.ára í sauðburðinum!! Ég og Ardís vorum sendar í bæjarferð að sækja áburð og eitthvað í soðið. Ekkert smá flottar á þjóðvegi nr.1 þótt ferðin hafi sóst seint. Þegar við komum fyrir utan pakkhúsið og komnar með áburðinn í skottið vandaðist málið!! Að setja Lödu í bakkgír hafði afi gleymt að fræða okkur um. Okkur þótti vænlegra að ýta Lödunni í stað þess að biðja einhvern um að hjálpa okkur með gírana. Að maður sé að segja frá þessu!! SEMSAGT!! Fyrir utan Kaupfélagið, Pakkhúsið og á fleiru fjölförnum stöðum fór önnur okkar út og ýtti Lödunni samviskusamlega meðan hin sá um aðgerðir á stýrinu.
Leiðir okkar Lödunnar lágu aftur saman síðar. Þá var ég að vinna í Sparisjóðnum á Hvammstanga og keyrði all reglulega á milli á morgnana og kvöldin. Mér og Lödunni samdi ekkert sérstaklega vel. Það voru ófá símtölin sem Kolla Stella fékk á morgnana um að hirða mig upp einhvers staðar útá vegi .. LADAN Í VERKFALLI .. og svo fékk Skúli Húnn annað símtal um að heilsa uppá gæðinginn. Hún var meira svona ALLTAF að bila greyið. Ég er nánast viss um að í Sparisjóðnum hafi verið veðjað hvað ég kæmist marga kílómetra hvern dag ....
Annars samdi okkur Kormáki vel í gær. Hann er reyndar með sjálfstæðan vilja, kveikir bara á stefnuljósinu þegar honum hentar og hann er ekkert að spá í hvort hann gefi merki um að ætla að beygja til hægri, vinstri eða jafnvel í báðar áttir. Svo slekkur hann líka á útvarpinu þegar honum hentar, held hann fýli bara ekki sum lögin .. Já, svona fer fyrir manni þegar maður er farinn að sakna Toyotunnar sinnar of mikið!!
0 Comments:
Skrifa ummæli
<< Home