heil & sæl

Doldið langt síðan síðast ....

Um þarsíðustu helgi var mín fyrsta athöfn sem organisti - jarðaför. Ég lifði það allt saman af og skilaði mínu bærilega. Hefði getað gert betur og hefði getað gert verr, það verður bara að lifa með því, kórinn allavega stóð sig frábærlega. Ég var ekkert smá kvíðinn þessari athöfn og var með NON-STOP magaverk frá því að ég fékk að vita um þessa athöfn þangað til hún var afstaðin. Líkaminn minn er ekkert voðalega hrifinn af þessu ástandi og þótt ég éti út í eitt hrynja kílóin og er ég í fyrsta skipti síðan í grunnskóla held ég svei mér þá komin undir 60 kg sem mér finnst bara ekki nógu sniðugt verandi 171 cm á hæð. Ekki að ég sé að kvarta undan því að léttast án þess að þurfa að hafa fyrir því - HELL NO - en þetta er nú samt komið gott í bili.

Undanfarnar tvær vikur hef ég verið "einstæð" móðir því Jonni er búinn að halda sig um borð í Arnari, en hann var í slipp á Akureyri. Þótt ég saknaði hans nú helling þá var líka mjög gott að fá smá tíma ein með Hallbjörgu. Höfum haft svo gott af því að vera bara tvær einar saman og ekkert yndislegra en að vakna við að hún sé að lauma sér undir sængina manns og að knúsa mann. Það var samt yndislegt að endurheimta Jonna aftur úr vistinni og karlinn meira að segja svo sætur að koma með gjöf handa konunni sinni. Prik fyrir það.

Síðasta helgi var Æ-Ð-I í alla staði. Við skötuhjúin fórum í göngur með Geitaskarðsmafíunni. Nýja veiðihúsið í Langadalnum tekið á leigu og svo kom kokkur á laugardagskvöldinu og eldaði handa okkur besta mat ever þegar við komum af baki og vorum búin að liggja í heita pottinum.

Vorum á hestbaki frá 08:30 til ca 18:30 á laugadeginum og ég fékk þessa líka hrikalegu strengi í bakið. Þurfti nefnilega að skipta um hest seinni hluta leiðar því ég var ekkert að ráða við Hróa, hestinn sem ég fékk. Hann var allt of viljugur fyrir mig og þegar hann var búin að prjóna tvisvar með mig af því að ég fór ekki af stað þegar honum hentaði og alveg búin á því að halda í hann til að hann ryki ekki gafst ég endanlega upp á honum og orðin pínu smeyk þannig að pabbi lét mig hafa Tý í staðinn. Þá fyrst fór ég að njóta ferðarinnar almennilega og gat loksins verið samferða Jonna með slakan taum. Hugsa samt að Jonni hafi lent í mestu hrakningunum í hópnum því við tvö ásamt Auði þurftum að fara á undan áður en við komum í Kirkjuskarð út af áðurnefndu óþolinmóðu hrossi sem ég var á og fórum við doldið vitlausa leið :-/ Get verið svo mikill sauður, átti alveg að vita leiðina þar sem ég hef nú farið þetta áður en ....

Allavega - í stað þess að fylgja ánni óðum við í einhverjar mýrar og þar pomsaði hesturinn hans Jonna niður og meira að segja hausinn á hestinum fór í kaf. SHIT hvað mér brá en Jonni var fljótur til að stökkva af baki og hjálpa merinni að krafla sig upp aftur.

En jæja, nóg af hestasögum í bili. Skora síðan á ykkur að nota kommentkerfið því þetta er nú doldið lonely blogg finnst mér þessa dagana og algjör skandall að það séu vel rúmlega hundrað heimsóknir á dag en einungis einn og tveir að kommenta. I know ég er að tala um þetta í 63. skiptið, en það er bara svo miklu skemmtilegra að skrifa þegar lesendur taka þátt. Fer hér með í bloggfrí þangað til að kommentin eru komin í tveggja stafa tölu.

Bið að heilsa í bili,
ykkar Hugrún