Þriðjudagur til þrautar

Það er kominn vetur og mér finnst það hreint ekki skemmtilegt.

Veturliði (rauða drossían okkar fyrir þá sem ekki vita) er ekki alveg uppá sitt besta. Hann er farinn að taka uppá sjálfstæðum vilja. Hann hleypir bensíninu ekkert alltaf inná sig og þá verður maður bara að lifa með því að þurfa kannski að dóla á 40 km hraða í smá stund þangað til honum þóknast að halda áfram för sinni á þeim hraða sem ÉG óska eftir. Kannski ágætt svona endrum og sinnum að fara sér hægt en stundum er þetta full mikið af hinu góða.

Ég er ekkert allt of spennt fyrir komandi vetrarmánuðum því allt í einu er ég orðin svo agalega lífhrædd að það hálfa væri hellingur. Það má ekki vera snjókorn á veginum og þá er ég komin með hjartað í buxurnar og viss um að enda einhvers staðar út í móa. Ekki alveg að sætta mig við þetta ástand, en ég hlýt að lifa af.

Lenti í sniðugu atviki í skólanum í gær. Anna Margret kennari var að ganga upp stigann og atvikaðist þannig að hún var að gefa öllum nemendum 2. bekkjar five. Þegar hún kemur upp stigann mætir hún nemanda í 8. bekk sem réttir líka fram spaðann en kippir að sjálfsögðu hendinni frá :-D Vill ekki betur til en að ég er að rölta fram hjá þeim og þar sem hún hitti ekki höndina á honum gaf hún mér beint á kjammann :-D Æi þetta var svona eitt af þessum agalega óheppilegum atvikum sem var ekki hægt annað en að hlæja að.

Bið að heilsa ykkur.